معصومه ابتکار
بسم الله الرحمن الرحیم. اینجا از جامعه، سیاست، زنان و محیط زیست می نویسممعصومه ابتکار
بسم الله الرحمن الرحیم. اینجا از جامعه، سیاست، زنان و محیط زیست می نویسمدرباره من
استاد دانشگاه، معاون رییس جمهور در دولت های هفتم و هشتم، یازدهم و دوازدهم
ادامه...
گفتگو با خبرآنلاین؛ از مخالفت‌ها با لوایح مربوط به زنان تا دوچرخه‌سواری، ورود به ورزشگاه و برخورد با حجاب
خبر آنلاین/ الهه محمدی: زمانی که شهیندخت مولاوردی بعد از پایان دولت یازدهم از معاونت زنان و امور خانواده ریاست‌جمهوری رفت، خیلی‌ها شاید فکرش را نمی‌کردند صندلی ریاست این معاونت به کسی برسد که بیشترین سالهای عمرش را در حوزه محیط‌زیست فعالیت کرده بود. معصومه ابتکار یکی از معدود زنان کابینه دولت دوازدهم بود. زنی که می‌گوید تمام تلاشش را در این چهار سال کرده تا صدای زنان باشد.
او در این گفتگو، چهار سال آخر دولت روحانی را یکی از دشوارترین دوران‌ها برای دولت‌های بعد از انقلاب می‌داند و از فشارهای بیرونی از سوی عده‌ای می‌گوید که مانع بسیاری از کارهایی بوده‌اند که می‌خواسته برای زنان انجام دهد؛ عده‌ای که خودش آنها را آدم‌های دولتِ در سایه و پنهان می‌نامد.
او می‌گوید در مجلس کنونی هم مسائل زنان در اولویت نیست و به خاطر همین لوایح مهمی مانند لایحه تامین امنیت زنان در برابر خشونت و لایحه رومینا همچنان در مجلس خاک می‌خورند؛ «حدود ۶ درصد از نماینده‌های ما زن‌اند و حتی برای آنها هم موضوعات زنان اولویت ندارد.»
به گفته ابتکار، لایحه حق مادران برای افتتاح و برداشت از حساب‌های بانکی فرزندان، لایحه برابری دیه زن و مرد و لایحه حق خروج زنان از کشور از دیگر لوایحی بوده که از سوی معاونت زنان تدوین و به نتیجه نرسید.
ابتکار برخوردها با موضوع حجاب را در ۴۳ سال گذشته مناسب نمی‌داند و می‌گوید در بحث‌های دینی، اجبار جواب نمی‌دهد و زاویه دید عده‌ای از متصدیان درباره حجاب حتی با نگرش‌های قرآنی هم همخوانی ندارد؛ «طوری رفتار می‌کنند انگار زنان مقصر اصلی مسئله عفاف و حجاب‌اند.»
درج نام مادر در کارت ملی یکی دیگر از برنامه‌هایی بوده که در معاونت زنان دولت دوازدهم پیگیری شده اما به گفته ابتکار با مخالفت‌های جدی روبرو و از دستور کار خارج شده است.
او مخالفت با اصلاح ماده ۱۰۴۱ برای تعیین کردن سن ۱۳ سال برای ازدواج را یکی دیگر از موضوعاتی می‌داند که با جوسازی‌های زیاد به نتیجه نرسیده است. ابتکار می‌گوید مخالفت‌ها با دوچرخه و موتورسواری زنان از آزارهایی است که برای جامعه زنان مشکل اجتماعی و روانی ایجاد می‌کند؛ «ما با وزارت کشور مکاتبه و درخواست کردیم که برای زنان هم گواهی‌نامه موتور صادر شود که به نتیجه نرسید.»
ابتکار موادی از قانون جوانی جمعیت را آدرس غلط دادن می‌داند و می‌گوید برای افزایش جمعیت باید مشکلات اقتصادی را حل کرد نه حذف غربالگری اجباری یا جمع‌آوری رایگان وسایل پیشگیری از بارداری از خانه‌های بهداشت.
او در آخر می‌گوید با تعریف و سوءبرداشت‌هایی که امروز از فمینیسم وجود دارد، خودش را به هیچ عنوان فمینیست نمی‌داند؛ «وقتی ما بحث عدالت را مطرح کنیم، همه فرصت‌های برابر را شامل می‌شود.»
بخش اول مصاحبه با معصومه ابتکار هفته پیش منتشر شد. بخش دوم این گفتگو را در زیر می‌خوانید.
*خانم ابتکار، از همان زمانی که شما به معاونت زنان آمدید خیلی‌ها انتقاد کردند که چرا خانم ابتکار که در محیط‌زیست کار کرده‌اند باید در معاونت زنان کار کنند. فکر می‌کنید در این چهار سالی که در این معاونت بودید، به زعم خودتان توانستید برای بهتر شدن وضعیت زنان کار مثبتی کنید؟
اگر ما یک کار در حوزه زنان کرده باشیم همان برنامه‌ریزی و جریان‌سازی برای عدالت جنسیتی بود. ما توانستیم شاخص‌های عدالت جنسیتی را برای ۸ محور از جمله آموزش، بهداشت، ورزش، حقوق، خانواده، اشتغال و مشارکت اقتصادی تصویب کنیم که مشخص کند چگونه می‌توانیم در زمینه‌های مختلف در موضوع جنسیت عدالت را بسنجیم. این شاخص‌ها در ستاد ملی زنان و خانواده تصویب شد و ما شاخص‌ها را برای دستگاه‌های اجرایی ابلاغ کردیم و به آنها اعلام کردیم که شما باید بر اساس آنها حرکت کنید. یعنی در تمام بخش‌ها و در تمام برنامه‌هایتان باید جایگاه و نقش زنان را ببینید. ممکن است سیاستی در ارتباط با اشتغال وجود داشته باشد و این امکان برای زنی که نیاز به اشتغال دارد باید فراهم باشد تا بتواند یک شغل شرافتمندانه پیدا کند. در عرصه‌ای مثل حقوق زنان باید تمام زمینه‌ها و کمبودها را ببینیم. کما اینکه دراین باره حدود ۳۰ لایحه مکاتبه شده که بعضی از آنها تبدیل به قانون شده، بعضی از آنها در دستور کار دولت است و بعضی از آنها در مجلس مانده است. مهمترین این لوایح، لایحه تامین امنیت زنان و حفظ کرامت و امنیت زنان در برابر خشونت است. دومی لایحه رومینا است که الان در مجلس است، سومی لایحه‌ای است که حق افتتاح و برداشت از حساب‌های بانکی فرزندان و همینطور حق بازکردن، برداشت و مدیریت حساب‌های کارگزاری برای بورس را برای مادران فراهم می‌کند که آن هم الان در مجلس است و امیدواریم که پیگیری شود.
*و کدام لوایح هنوز در دولت مانده و به مجلس نرسیده است؟
لوایح زیادی در دولت است که همه بخش‌هایی از عدالت جنسیتی است. عدالت جنسیتی را به دستگاه‌ها ابلاغ کردیم و به وزارتخانه ها گفتیم بروید و برنامه عدالت جنسیتی بنویسید. این دستگاه‌ها هم این برنامه‌ها را نوشتند. لایحه برابری دیه زن و مرد هم در کمیسیون لوایح دولت مانده است که سند پشتیبان دارد. ما سلسله نشست‌های تخصصی را برای این لوایح در قم برگزار کردیم تا بتوانیم فضای خوبی را در قم در ارتباط با این لوایح داشته باشیم؛ لایحه دیگر مربوط به سن کیفری است که آن هم در کمیسیون لوایح در حال بررسی است.
*در لایحه سن کیفری چه تغییرات قانونی در نظر گرفته شده است؟
قانونگذار سن کیفری را ۱۸ سال تعیین می‌کند. اگر دخترها و پسرها (بیشتر هم پسرها) زیر ۱۸ سال مرتکب جرائمی شوند که این جرائم حکم اعدام یا قصاص داشته باشد، آنها را تا ۱۸ سال نگه می‌دارند و اگر رضایت اولیای دم نباشد ممکن است این بچه اعدام شود و این مسئله نگران کننده‌ای است و پیشنهاد دادیم که اصلاح شود.
*لایحه‌ای هم درباره حق خروج زنان از کشور تنظیم کرده بودید، درست است؟
بله. در مورد گذرنامه پیشنهادی دادیم و درخواست کردیم قانون اصلاح شود. در مورد حق خروج زنان از کشور، خصوصا در موارد ضروری که زن بتواند برود و کارش را انجام دهد، پیشنهادی داشتیم که خیلی آن را پیگیری کردیم. این لایحه هم در دولت ماند.
*یکی از اعتراضاتی که کاربران شبکه‌های اجتماعی در این سالها مطرح می‌کردند، آورده نشدن نام مادر در کارت‌های ملی بود. برای این موضوع در معاونت تلاشی کردید؟
بله یکی دیگر از موضوعاتی که آن را پیگیری کردیم، درج نام مادر در کارت ملی بود و متاسفانه مخالفت‌های خیلی جدی در این باره صورت گرفت که نمی‌دانیم دلیل آن چه بود. بهانه‌های فنی آوردند و در نهایت مقرر شد در تراشه الکترونیک هر کارت هوشمند حتما نام مادر درج شود.
*مخالفان چه کسانی بودند؟
به قول معروف آدم‌های دولتِ در سایه و پنهان. به هر حال این موضوع یک مطالبه بود و خیلی از زنان سرپرست خانوار و حتی همسران شهدا از این موضوع گله داشتند. چون گاهی اوقات در زمانی که این زنان همراه فرزندانشان هستند و نام مادر در کارت ملی نیست، از آنها می‌خواهند تا اثبات کنند که مادر آن فرزندند. یا حتما باید شناسنامه ببرند اما حتی در شناسنامه هم نام مادر کامل نمی‌آید. یعنی فامیل مادر در شناسنامه نیست. به خاطر همین موضوعات بود که ما با سازمان اسناد مکاتبه کردیم. ولی مقاومت زیادی در برابر این موضوع صورت گرفت و دلیل آن را متوجه نشدیم. به دلیل همین تلاش‌هاست که معتقدم این دوران یکی از دوران‌های طلایی حوزه زنان در بحث قوانین و پیشنهادات بود.
*چرا بعضی از این لوایح یا اصلاحیه‌ها در هیئت وزرا یا کمیسیون لوایح دولت ماند؟
مواجهه دولت با این لوایح خیلی خوب بود. زمانی که ما لوایح را از کمیسیون به دولت می‌رساندیم تقریبا هیچ مشکلی در دولت نداشتیم و این لوایح به سرعت تصویب می‌شد. در این یک سال آخر دولت دوازدهم، کارهای تخصصی این لوایح آماده و تمام مراحل را گذرانده بود اما در کمیسیون لوایح تنها این موارد نبود، آنجا تعداد لوایح و ترافیک خیلی زیاد است.
*یعنی در واقع در مقایسه با دیگر لوایح موجود در کمیسیون لوایح، لوایح مربوط به مسائل زنان در اولویت نبود؟
بله این هم مشکلی بود که وجود داشت. ولی ما خیلی تلاش کردیم؛ یعنی همین که توانستیم ۳ الی ۴ مورد را به نتیجه برسانیم، خوب بود. برای ما لایحه حمایت از کودکان و نوجوانان خیلی مهم بود و همان اوایل مکاتبه‌ای با هیات دولت کردیم. دولت تقاضای اولویت برای این لایحه را کرد. چون این لایحه حدود ۱۰ سال در مجلس گیر کرده بود. ما در مجلس مذاکره و و لایحه را دوباره فعال کردیم. بالاخره در روزهای پایانی مجلس دهم با رفت و برگشت‌های زیادی که با شورای نگهبان داشت، لایحه حمایت از کودکان و نوجوانان که یک قانون پیشرو و جامع برای حقوق کودک در ایران است، تصویب شد. نهایتا توانستیم با همکاری دستگاه‌ها و فشار معاونت زنان آیین‌نامه اجرایی این قانون را در دولت تصویب و ابلاغ کنیم. علاوه بر این یکی از لوایح مهمی که معاونت خیلی از آن حمایت کرد، لایحه پلیس کودک بود که به نتیجه رسید و من از این بابت خیلی خوشحالم.
*با توجه به همه این برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری‌هایی که در حوزه عدالت جنسیتی شد، ما می‌توانیم بگوییم که معاونت زنان به آن هدفی که در این زمینه می‌خواست رسید؟
دولت جدید باید آن مسیر را ادامه دهد، تا زمانی که من مسئولیت داشتم برنامه‌ها جاری بود و استان‌ها بسیار خوب همکاری کردند؛ ما ۳۲۰ موافقت‌نامه، تفاهم‌نامه و برنامه اجرایی مشترک با هر وزارت خانه‌ای که شما فکر کنید برای تحقق عدالت جنسیتی و برای پیشبرد برنامه‌ها منعقد کردیم. با تشکل‌ها، دانشگاه ها و بانک‌ها کار و تسهیلات برای زنان سرپرست خانوار فراهم کردیم. ما در سطح سیاست‌گذاری کلان، برنامه‌ریزی کلان و اجرایی‌سازی اینها با کمک دستگاه‌های مختلف، خیلی بیشتر از توانمان بودیم. با توجه به اینکه تشکیلات و نهاد خیلی محدود و کوچکی بودیم. شاید معاونت زنان، کوچکترین دستگاه دولت از نظر ساختار، تشکیلات و بودجه است.
*نتیجه این همکاری‌ها رضایت بخش بود؟
ما شاخص‌های عدالت جنسیتی را به استان‌ها ابلاغ و وضعیت استان‌ها را بر اساس اطلسی درباره حوزه زنان و خانواده اعلام کردیم. به استاندارها گفتیم بر اساس این شاخص‌ها و این وضعیتی که دارید بروید و یک برنامه نتیجه‌محور بنویسید. که مثلا چطور می‌شود نرخ بی‌سوادی را برای دختران به صفر برسانیم، یا گفتیم در بحث دسترسی به آموزش ابتدایی دختران یا ترک تحصیل‌شان، شهرستان به شهرستان، منطقه به منطقه و روستا به روستا برنامه داشته باشید که چطور می‌توانیم این مشکلات را حل کنیم. با استانداران یک سال به صورت تخصصی کار کردیم و هر کدام از استان‌ها با همکاری دانشگاه‌ها، مدیران و تشکلاتشان برنامه نوشتند و در شورای برنامه‌ریزی آوردند. من خودم تک تک سفرها را رفتم و در شوراهای برنامه‌ریزی شرکت کردم. برنامه‌ها در شورای برنامه‌ریزی ۳۱ استان تصویب و در ۳۱ استان اجرایی شد که تک تک همه را پیگیری کردیم.
*بالاخره دولت توانست به شعار سهم ۳۰ درصدی مدیریتی زنان در دستگاه‌ها برسد؟
آخرین عددی که ما از مدیران زن در سطوح مدیریت پایه، میانی و عالی داشتیم حدود ۲۵.۲ درصد بود. سال ۹۲ دولت یازدهم با پنج درصد مدیر زن شروع به کار کرد و در پایان دوره یعنی مرداد ۱۴۰۰، تقریبا حدود ۲۵.۲ درصد از مدیران دولت زنان بودند. همچنین حدود ۱۰۵ زن هم‌ردیف و هم‌تراز معاون وزیر بودند. ما در خیلی از وزارت خانه‌ها معاون وزیر زن داشتیم و برای همین من من قبلا گفتم هرکسی رئیس‌جمهور بعدی شود به راحتی می‌تواند وزیر زن منصوب کند. برای اولین بار ۵ سفیر زن داشتیم که خیلی کار جسورانه‌ای بود.
*تعداد بخشدار و دهداران زن چقدر است؟
حدود ۳ هزار دهیار داریم. استاندار نه اما برای اولین بار معاون استاندار داشتیم. چیزی حدود ۱۶ معاون استاندار که همه در کارهایشان خیلی موفق بودند. الان ۴۱ درصد از بدنه دولت زنان‌اند و این قابل انکار نیست. به طور متوسط میزان تحصیلات زنان در دولت از مردان بیشتر است و الان تجربیاتشان هم خوب است. یعنی خیلی از آنها تجربه مدیریت دارند بنابراین اگر دولت بخواهد از ظرفیت زنان و توانمندی‌های خوبی که دارند استفاده کند، باید این روند را ادامه دهد.
*خانم ابتکار، لایحه تامین امنیت زنان همچنان در مجلس مانده است و همچنان شاهد انتشار خبرهایی در مورد زن‌کشی‌ها به بهانه ناموسی، خشونت‌های خانگی و آزارهای جنسی هستیم. به نظر شما چه موانعی وجود دارد که این لایحه با تمام این اتفاقات و آسیب‌های گسترده، هنوز به جایی نرسیده استب؟
باز هم بحث اولویت است. وقتی حدود ۶ درصد از نماینده‌های ما زن هستند و برای آنها هم موضوعات زنان خیلی اولویت ندارد، با چنین مسائلی مواجه می‌شویم. متاسفانه الان مجلس درگیر یک فضای سنگین سیاسی است و به موضوعات مهمی مثل بحث حقوق زنان و بحث خشونت که یک مطالبه ملی و ضروری است و بارها توسط مقام معظم رهبری مورد تاکید قرار گرفته است، توجه لازم نمی‌شود. البته مطالبه‌گری هم از طرف فعالان حقوق زنان، فعالان اجتماعی، تشکل‌ها، وکلا و حقوقدانان خیلی مهم است.
*اوایل سال پیش در مصاحبه‌ای که با شما داشتم، گفتید که خشونت‌های خانگی در دوران قرنطینه افزایش نداشته؛ این گفته شما با واکنش‌های زیادی در شبکه‌های اجتماعی روبرو شد. در پایان مسوولیت شما، گزارش‌هایی به دست شما رسید که افزایش این آمارها را نشان دهد؟
بله، ما هم گزارش‌هایی مبنی بر بهبود روابط خانواده به دلیل حضور بیشتر افراد در خانه را داشتیم و هم گزارش افزایش خشونت. در پایان سال ۹۹، گزارشی مبنی بر افزایش خشونت‌های خانوادگی داشتیم که حدود ۲۰ درصد افزایش نشان می‌داد.
*درمورد زن کشی‌ها به بهانه ناموس هم گزارش‌هایی مبنی بر افزایش آن به دست شما رسید؟
خیر، ما به آن شکل افزایشی در این بخش‌ها نداشتیم. ولی گزارش‌های پزشکی قانونی و اورژانس اجتماعی نشان می‌داد که بحث خشونت خانگی درصدی افزایش داشته است. در کنار بحث قوانین و بحث آموزش موضوع ساز و کارهای مداخله هم خیلی برای ما مهم بود. یکی از راهبردهای ما در دوره دولت دوازدهم حمایت از اورژانس اجتماعی بود. وزارت کار یک لایحه برای حمایت بیشتر از اورژانس اجتماعی به دولت داد و ما امیدواریم آن لایحه در دولت سیزدهم تصویب شود، چون لایحه مهمی است. الان در شهرهای بالای ۵۰ هزار نفر ما یک مرکز اورژانس اجتماعی داریم که فعالیت‌های مهمی را در پیشگیری از آسیب‌ها انجام می‌دهند.
*خانم ابتکار، موضوع حجاب موضوع مناقشه برانگیزی در کشور ما است که موافقان و مخالفان زیادی دارد. آیا در این چهار سال سعی کردید به این موضوع وارد شوید؟ نظر خودتان درباره موضوع حجاب و برخوردهای گشت ارشادی چیست؟
تذکر ما این نکته بود که ما نباید از روش‌های خشونت‌آمیز درباره حجاب استفاده کنیم و سعی کردیم این موضوع را پیش ببریم. در مناسبت‌های مختلف و در جلساتی در شورای عالی انقلاب فرهنگی که در ارتباط با موضوع حجاب تشکیل می‌شد، سعی کردیم این موضع را مطرح کنیم. نشست‌های تخصصی برگزار کردیم، یک طرح مطالعات پژوهشی خوب انجام دادیم که این طرح مطالعاتی از زوایای مختلف به این موضوع پرداخته و مطرح کرده است که باید با تأمل به موضوع اجبار در دین بپردازیم. طی این ۴۳ سال ما دیدیم که در بحث‌های دینی، اجبار جواب نمی‌دهد و مسئله فرهنگی است. حجاب در کشور ما به شکل مقررات اجتماعی درآمده است؛ یعنی پوشش یک قانون و چهارچوبی دارد و همه باید آن را رعایت کنند اما اینکه با این موضوع برخورد خشونت‌آمیز شود واقعا مشکلات زیادی را تا به حال به وجود آورده است و ما همه جا این را اعلام می‌کردیم.
ببینید، ما سعی کردیم نشست‌ها و گفتگوی بین نسلی را با محوریت بحث حجاب داشته باشیم و اجازه دهیم که جوانان در ارتباط با این موضوعات حرف بزنند، نظراتشان را بگویند، شنیده شوند و متقابلا نسل ما هم در ارتباط با پوشش و حجاب حرف بزنند. بخشی از مشکلاتی که ما در مسئله حجاب داریم زاویه دیدی است که متاسفانه عده‌ای از متصدیان دارند که حتی با نگرش‌های قرآنی هم همخوانی ندارد. موضوع حجاب و عفاف را فقط مسئله‌ای زنانه می‌دانند. در حالی که این مسئله، مسئله کلان اجتماعی است و به همه انسان‌ها برمی‌گردد. قرآن در مواجه با بحث عفاف اول مردها را خطاب قرار می‌دهد و از مردها می‌خواهد چشم‌هایشان را فرو بیندازند. در حالی که عمده سیاست‌هایی که متاسفانه در این زمینه گذاشته و پیگیری می‌شود زنان را مقصر می‌شمارند. انگار زنان مقصر اصلی مسئله عفاف و حجاب‌اند و سیبل اصلی حملات آنها هستند. این رفتار با قرآن و نگاه قرآنی سازگاری ندارد. قرآن به موضوع عفاف و حجاب را از زاویه آسیب و آزار نگاه می‌کند و می‌خواهد آزار علیه زنان را کم کند. متاسفانه این نگاه را درست نتوانستیم در جامعه ترویج بدهیم. دولت در مجموع تلاش کرد برخوردها در این باره به حداقل برسد.
*در هیئت وزرا زنان کابینه چقدر قدرت تصمیم‌گیری داشتند؟ تعامل آقای روحانی با زنان کابینه چطور بود؟
تعامل خوب بود و زنان مثل مردان فرصت صحبت، طرح مواضعشان و طرح لوایح و پیشنهادهایشان را داشتند و تفاوتی از این جهت وجود نداشت. حتی مواقعی به زنان بیشتر توجه و فرصت می‌دادند. خانم جنیدی به واسطه نقشی که داشت واقعا خوب درخشید و مورد حمایت رئیس‌جمهور بود. ولی کلا خیلی شرایط سختی بود.
*آقای روحانی گفتند می‌خواستند وزیر زن معرفی کنند، اما نشد. هیچ وقت هم نگفتند چرا نشد. چرا در ۸ سال گذشته وزیر زن نداشتیم؟
به جای آن ۱۱۵ معاون زن داشتیم؛ یعنی ۵۰ درصد استانداران معاون زن داشتند. به نظر من این اتفاق مهمی بود. یعنی از پایه حرکت کردیم.
*خانم ابتکار، بعد از وضع تحریم‌ها وضعیت فقر و گرانی در کشور روز به روز بدتر شد. گزارش‌ها درباره وضعیت زنان چگونه بود؟
افزایش فقر یک مسئله اجتناب‌ناپذیر بود و تحریم‌ها روی تورم و خیلی از معادلاتی که در بخش‌های اقتصاد کلان کشور اتفاق افتاد بسیار تاثیر منفی داشت. مهمترین آن بحث تورم و تمام مشکلاتی بود که حاصل شد. البته دولت طرح‌های اشتغال‌زایی خوبی را اجرا کرد خصوصا برای زنان روستایی و یک و نیم میلیون دلار از صندوق ذخیره ارزی برای طرح‌های اشتغال پایدار روستایی در نظر گرفته شد. متاسفانه کرونا آمد، مثلا خیلی از بوم گردی‌ها را زنان اداره می‌کردند ولی با آمدن کرونا کسب و کارهایشان تعطیل شد.
*شما از مقاومت‌هایی گفتید که بر سر راه به نتیجه رساندن مسائل مربوط به زنان وجود داشته؛ این مقاومت‌ها از کجا بود؟
مقاومت‌ها از سوی کسانی است که اعتقادی به این مسائل ندارند. یعنی فکر می کنند این موضوعات، موضوعات جدی نیست و فرعی است.
*منظورتان افرادی خارج از دولت است؟
عمدتا فشارها، فشارهای خارج از دولت بود. ما خیلی تلاش می کردیم تا با آنها رایزنی و گفتگو کنیم. حتی نشست‌هایی در قم و با بخش‌های مختلف برگزار و تعاملاتی با قوه قضاییه داشتیم. جاهایی هم واقعا کار خوب پیش می رفت ولی جاهایی هم نه. یکی از مواردی که ما خیلی آن را پیگیری کردیم و به نتیجه نرسید اصلاح ماده ۱۰۴۱ بحث سن ازدواج بود که در دولت تقریبا کار آن تمام بود ولی باز با موانعی مواجه شد و به مجلس نرفت. موضوع سن ازدواج واقعا مسئله مهمی است ولی آدرس غلط دادند و گفتند شما دارید سن ازدواج را بالا می برید، درحالی که اینطور نبود و ما کفی برای سن ازدواج تعیین کردیم که ۱۳ سال بود و این هم متاسفانه در جوسازی‌ها و فضا سازی‌های خیلی سنگین به نتیجه نرسید. البته این موضوع آخرین مراحلش را هم گذارنده است و فقط باید ابلاغ شود که من امیدوارم دولت سیزدهم این کار را انجام دهد.
*در سالهای اخیر گزارشی مبنی بر افزایش میزان کودک‌همسری به دست شما رسید؟
نگرانی‌ای وجود داشت که افزایش رقم وام ازدواج باعث می‌شود که این سوءاستفاده‌ها از این مسئله بیشتر شود و از کودکان برای این مسئله به نوعی بهره‌برداری کنند. در آمار هم افزایش مختصری در این موضوع می‌دیدید ولی در همین یکی دو سال و این برای قضاوت نهایی کافی نبود.
*یکی از مباحثی که هر از چند گاهی خبرساز می‌شود، موضوع دوچرخه و موتورسواری زنان است. بارها دیده‌ایم که از تریبون‌های مختلف عده‌ای با این موضوع مخالفت کرده و می‌گویند مثلا دوچرخه‌سواری زنان باعث ایجاد مفسده می‌شود و یا در شهرهایی درصدد ممنوعیت دوچرخه‌سواری برای زنان بر می‌آیند. رویکرد شما در این زمینه چه بوده و هست؟
زنان برای ورزش و برای کار روزانه‌شان از دوچرخه استفاده می‌کنند. شما به وفور در شهرها این را می‌بینید و آنقدرها هم مقابله با آن زیاد نبوده است. مواردی که مقابله کرده‌اند عمدتا مواردی بوده که مثلا یک برنامه جمعی بوده یا کاری بوده که سر و صدایی داشته است. من فکر نمی‌کنم بشود با این مسئله مقابله کرد. چون خیلی طبیعی است که زنان همانطور که ماشین سوار می‌شوند و همانطور که در شهرها پشت ترک موتور مردان می‌نشینند یا به عنوان تاکسی سوار موتور می‌شوند، خودشان هم موتورسواری کنند. این موضوع از نظر شرعی هم خیلی بهتر است. در خیلی از شهرها مثل اصفهان یا یزد از سالها قبل (حدود ۶۰ سال قبل)، خانم‌های کارگر نساجی کارخانجات با دوچرخه سرکار می‌رفتند. حتی خانواده‌های مذهبی و خانواده‌های روحانیون و متدینین. دوچرخه وسیله‌ای برای کار، معیشت و رفت و آمد است و استفاده می‌شود. ما باید این موضوعات را حل کنیم. اینها محدودیت‌هایی است که فقط مردم را آزار می‌دهد و مشکل اجتماعی و روانی برای جامعه زنان ایجاد می‌کند.
*شما نامه‌ای هم برای وزارت کشور نوشتید و گفتید به زنان گواهی‌نامه موتور بدهند. درست است؟
بله. ما روی گواهی‌نامه موتور مکاتبه کردیم و درخواست کردیم که برای زنان هم گواهی‌نامه موتور صادر شود و پیگیری هم کردیم.
*جواب آنها چه بود؟
الان حضور ذهن ندارم که آیا پاسخی دادند یا ندادند ولی به هرحال ما مکاتبه و پیگری کردیم.
*اما در هر حال به جایی نرسید.
می‌شود دوباره مطالبه و پیگری کرد.
*یکی دیگر از مسائلی که زنان خواهان اجرایی شدن آن هستند، ورودشان به ورزشگاه‌هاست که چندبار به صورت محدود اتفاق افتاده است. شما هم پیگیری‌هایی در این زمینه انجام دادید، به شما نمی‌گفتند که چرا ورود زنان به ورزشگاه را پیگیری می‌کنید؟
خیلی می‌گفتند. ولی این موضوع، موضوع اصلی ما نبود، ما بین هزار موضوعی که پیگری می‌کردیم این را هم پیگیری می‌کردیم و خوشبختانه به نتیجه رسید. اصلا معلوم نبود چرا انقدر برای دخترانمان محدودیت گذاشته شده است. ما سالم‌تر از فضای ورزشی چه فضایی را برای تفریح و شادی و نشاط داریم؟ چرا باید درهای شادی و نشاط را روی جوانانمان ببندیم و بعد آنها را وادار کنیم از مسیرهایی بروند که ممکن است برایشان آسیب روحی و جسمی داشته باشد؟ اینها سیاست‌هایی است که به شدت باید بازنگری شود و متاسفانه در این باره آدرس‌های غلطی داده‌اند.
*طرح جوانی جمعیت که به تازگی تبدیل به قانون شده، انتقادات زیادی را متوجه خود کرده است. از جمله اینکه این قانون غربالگری اجباری را حذف می‌کند و یا ارائه هرگونه وسایل رایگان پیشگری از بارداری در خانه‌های بهداشت ممنوع است. نظر شما در این باره چیست؟ آیا این قانون می‌تواند به افزایش جمعیت کمکی کند؟
برداشتن اجباری غربالگری اجباری اصلا کار درستی نیست. غربالگری یک بحث پزشکی است. همه دوست داریم که کشورمان رشد جمعیت متعادل داشته باشد. مسئله جمعیت یعنی بقای نسل و بقای آینده کشور و اگر یک نگاه بلند مدتی داشته باشیم طبعا دلمان نمی‌خواهد که دچار یک رکود جمعیتی شویم. ولی به نظر من دو مشکل اصلی بر سر راه افزایش جمعیت وجود دارد که یکی از آنها مشکلات اقتصادی است که بخش مهمی از آن ناشی از تحریم‌ها است. مسئله دوم هم امید است؛ یعنی تشکیل خانواده، ازدواج و فرزندآوری به مقدار زیادی به امید وابسته است.
*کارشناسان می گویند با چنین قوانینی، سقط جنین‌های غیر بهداشتی افزایش پیدا می کند و در واقع جان زنان به خطر می‌افتد. شما با این نظر موافقید؟
باید نظر علمی و تخصصی متخصصان را در این طرح می‌دیدند ولاغیر. ما نباید آدرس غلط بدهیم. مشکلات، مشکلات اقتصادی و معیشتی و بحث امید است. متاسفانه در سال‌هایی فضای سیاسی منفی از یاس و ناامیدی در رسانه‌ها و فضای عمومی کشور ایجاد شد و اقلیتی در برابر اکثریتی که رای آوردند سر کار آمدند. رسانه ملی در این سالها یاس می‌آفرید برای اینکه مردم را از رایشان و از دولتی که انتخاب کردند ناامید کند. رسانه‌های مجازی هم چه از خارج و چه از داخل برای مردم ایران نسخه یاس و نا امیدی پیچیدند. اینجا باید گفت «از ماست که بر ماست»
*خانم ابتکار یکی از انتقاداتی که به شما می‌شود این است که با فعالان حوزه زنان ارتباط نداشتید. آیا این را قبول دارید؟
ما ارتباط داشتیم و بیشتر بحثمان این بود که کار موثر کنیم. ما سعی کردیم الگوسازی کنیم و الگوهای موفقی ارائه دهیم. حالا شاید ارتباطات و نشست‌هایمان با فعالان متفاوت بوده است و حتما در این زمینه کاستی داریم.
ما در این دوره سازمان‌های مردم نهاد را به عنوان بازوهای قوی دولت در بحث توانمندسازی زنان در موضوع مقابله با آسیب‌ها در نظر گرفتیم و در مسائل مختلف مثل مسائل کارآفرینی برای تشکل‌ها دوره‌های توان‌افزایی گذاشتیم. حدود ۲ هزار و ۷۰۰ تشکل در این دوره‌ها به صورت حضوری (قبل از کرونا) و مجازی (بعد از کرونا) برای نحوه پروژه‌نویسی، نحوه مدیریت و نحوه جلب فعالیت داوطلب شرکت کردند که چطور بتوانند در این عرصه‌ها کمک کنند و نزدیک به ۳۰۰ پروژه با آنها اجرا کردیم.
*یکی از مسائل دیگری که شما روی آن کار می‌کردید، مسئله آموزش‌های جنسی و تنظیم یک سند برای آن بود. روند کار چه بود؟
ما روی بحث تربیت جنسی خیلی کار کردیم و این موضوع به شورای عالی انقلاب فرهنگی رفت. از طرفی افرادی منتقد موضوع این سند هستند و از رفتارهای پرخطر، بحث سقط جنین و مشکلاتی که خانواده ایرانی دارد می‌نالند و از یک طرف ما با یک یک نادانی و جهل مرکب در موضوع تربیت جنسی و آموزش جنسی مواجهیم. نمی‌شود این موضوع را به فضای مجازی واگذار کنیم که متاسفانه الان واگذار شده است. کار مفصلی در این زمینه صورت گرفت و این سند به شورای عالی انقلاب فرهنگی رفت و خوشبختانه آنجا شخصیت‌های فرهیخته فرهنگی از ما حمایت کردند. مثلا آقای حداد عادل از این سند حمایت کرد چون خودش مدرسه دخترانه دارد و مسائل و مشکلات را می‌داند. ولی عده‌ای آمدند و گفتند این سند ۲۰۳۰ است و همان داستان‌هایی پیش آمد که همیشه گرفتار آنیم. نهایتا متاسفانه این موضوع از دستور کار شورای عالی انقلاب فرهنگی خارج شد و تا به امروز با همه پیگیری‌هایی که انجام دادیم برنگشته است و کماکان با یک خلاء خیلی جدی در این زمینه رو بروییم.
*انتخاب خانم خزعلی به عنوان معاون زنان و خانواده ریاست جمهوری را چطور می‌بینید؟
ما به ایشان امیدواریم.
خانم ابتکار شما خودتان را فمینیست می‌دانید؟
با تعریف و سوءبرداشت‌هایی که امروز از فمینیسم وجود دارد، من به هیچ عنوان خودم را فمینیست نمی‌دانم. وقتی ما بحث عدالت را مطرح کنیم، همه فرصت‌های برابر را شامل می‌شود.
به نظر شما چرا با بسیاری از مسائل زنان، برخورد امنیتی می شود؟
متاسفانه این نگاه وجود دارد. برای اینکه عده‌ای توانمندی‌های زنان و جنبش زنان را می‌دانند و از این زاویه جنبه امنیتی می‌دهند تا وضعیت را کنترل کنند.
نقش کارتل های جنگی قدرت های بزرگ دنیا در تشدید تغییرات اقلیمی
معصومه ابتکار در چهاردهمین نشست روز جهانی مقابله با آثار جنگ و مناقشات مسلحانه بر محیط زیست که امروز در دانشگاه شهید بهشتی برگزار شد، ضمن تسلیت درگذشت زنده یاد بانو مه لقا ملاح، گفت: مرکز صلح و محیط زیست رویداد روز جهانی مقابله با آثار جنگ و درگیری مسلحانه بر محیط زیست را که امسال به بررسی جایگاه محیط زیست و مخاطرات اقلیمی در مذاکرات صلح می پردازد، سال ها با همکاری مراکز دانشگاهی و تشکل های مردم نهاد و با هدف تبیین ارتباط صلح و امنیت با چالش های محیط زیستی برگزار کرده است و امسال خوشبختیم که همکاری کرسی حقوق بشر، صلح و دمکراسی و آقای دکتر میرمحمد صادقی را نیز با خود داریم.
وی با اشاره به مذاکرات تغییر اقلیم در اجلاس COP۲۶ که اخیرا با برخی تعهدات توسط برخی قدرت ها به پایان رسید، تاکید کرد: ارزیابی اصلی البته براساس عمل و میزان پاینبندی به این تعهدات است و نه وعده هایی که سران کشورها می دهند.
رئیس هیات مدیره مرکز صلح و محیط زیست افزود: ما اینجا برای دو سفر گردهم آمده ایم؛ یکی برای حفاظت از سیاره مسکون و دیگری برای پیشبرد صلح و دوستی و در حالی که رفتارهای جمعی در جهان نشان داده حقوق ملت ها و لطف پروردگار به اَشکال مختلف انکار شده و اکنون باید تغییر مسیر دهیم و به سمت سبک زندگی و حکمرانی پایدار برای جبران اشتباهات و خطاها روی آوریم.
ابتکار تاکید کرد: باید اراده ای جدی برای محکومیت ترور و ریشه های آن مخصوصا با توجه به حوادثی که در افغانستان رخ داده، باشد. به خصوص برای اینکه شاهد هستیم تروریست ها و حامیانشان عامدانه با نام اسلام که دین صلح و مدارا است، به انتشار ترس و نفرت مشغولند.
معاون سابق رییس جمهور با اشاره به ضرورت تمرکز بر تاثیرات جنگ و نا امنی بر محیط زیست در مذاکرات صلح، گفت: این مهم باید به عنوان یک عامل پیشبرنده برای توافقات در نظر گرفته شود.
وی افزود: تاثیر تغییر اقلیم بر معیشت مردم، اقتصاد، کشاورزی و سکونتگاههای انسانی باعث مهاجرت های گسترده، افت کیفیت زندگی و شرایط امنیتی در بسیاری از نقاط دنیا شده و قدرت های بزرگ در جبران این زیان های ناشی از تغییر اقلیم و تاخیر در روند پیشرفت جوامع جوامع در حال توسعه مسئولیت تاریخی دارند.
ابتکار با اشاره به تحریم های یک جانبه و غیرانسانی اقتصادی علیه ایران، آن را باعث تشدید عوارض مخرب تغییر اقلیم بر محیط زیست کشورمان دانست.
این استاد دانشگاه با تاکید بر مسئولیت سازمان ملل در تامین صلح و امنیت جهانی گفت: در حالی که بسیاری از نقاط دنیا از جمله غرب آسیا چندین دهه درگیر جنگ و تروریسم است، کارتل ها و صنایع بزرگ نظامی دنیا از این نا امنی بهره می برند و در تشدید عوارض گرمایش زمین شریک هستند.
معصومه ابتکار افزود: در کنار کشتار انسان ها، مخاصمات مسلحانه عوارض گسترده زیست محیطی و رد پای کربنی بزرگی دارد که بسیار نگران کننده است. یعنی جنگ و کارتل های جنگی قدرت های بزرگ دنیا در افزایش آثار تغییر اقلیم اثر قابل توجهی دارند که متاسفانه در ارزیابی های سازمان ملل تاکنون نادیده گرفته شده و ضرورت دارد این مسئله به عنوان مطالبه بخش غیردولتی و حقی از حقوق بشر و حقوق انسان ها توسط سازمان های بین المللی مد نظر قرار گیرد.
رییس هیات مدیره مرکز صلح و محیط زیست تاکید کرد: امروز رهبران الهام بخش و شجاعی می خواهیم که در برابر خودخواهی و زیاده طلبی، خشونت علیه بشریت و علیه طبیعت ایستادگی کنند. دنیا براساس تعادل خلق شده؛ چنانچه قرآن کریم می فرماید: و نیز خورشید تابان بر مدار معیّن خود دایم بی‌هیچ اختلاف به گردش است، این طرح و تدبیر خدای دانای مقتدر است.
ابتکار گفت: کسانی که این تعادل ر ا بر هم زدند حالا مسئولیت دارند که شرایط خطرناک فعلی را به مدار تعادل برگردانند.
تسخیر سفارت امریکا وقوع کودتای مشابه 28 مرداد و تکرار آن دوران سیاه را منتفی کرد
به گزارش ایکنا، به نقل از روابط عمومی پژوهشکده امام خمینی(س) و انقلاب اسلامی، معصومه ابتکار در سمینار «استکبارستیزی در نظم نوین جهانی» که 12 آبان در این پژوهشکده برگزار شد، گفت:
15 درصد از جمعیت مردم ایران شاید تجربه فردی از واقعه 13 آبان داشته باشند و بقیه مبتنی بر اطلاعاتی که به آنها رسیده در این مورد نظر می دهند.
باید واقعه تاریخی ۱۳ آبان را در زمان خودش دید و برای نسل امروز در ظرف خودش توضیح داد.
اینکه موضوع را به بالا رفتن از دیوار تقلیل می دهند، غلط است. آنچه مطرح بود به قول امام هیمنه آمریکا شکست. آن تعبیر را به کار می برند تا حس بی اعتمادی در نسل جوان به وجود بیاورند. موضوع، تیزهوشی دانشجویانی بود که در معرض یک سیاست ورزی جدی نگران بودند که این انقلاب چه آسیب هایی در پیش دارد و مثلا اینکه ممکن است مثل کودتای ۱۹۷۳ شیلی برای ما هم اتفاق بیفتد. این باعث شد دانشجویان به خودشان اجازه بدهند.
70 مورد دخالت آمریکا در کشورهای مختلف وجود دارد و در دوره ترامپ چهره استکباری آمریکا برای همه عیان شد ولی برای نسل جوان خودمان نتوانسته ایم این موضوع را به خوبی جا بیندازیم. آیا واقعاً نمی توانستیم مناسبات را تنظیم کنیم به نحوی که استکبارستیزی حفظ شود ولی ما بتوانیم بسیاری از مسائل کشورمان را حل کنیم؟! آیا نباید اجازه می دادیم این نقد باز و مطرح شود و یک گفت و گوی بین نسلی شکل بگیرد؟! چرا همواره در مورد این موضوع یک طرفه برخورد کردیم و اجازه ندادیم نسل جوان سؤالاتش را مطرح کند؟ نسل جوان امروز ما را مقصر می شمرد و ما متهم هستیم.
اگر در ارتباط با این موضوع یک طرفه به میدان برویم و اجازه ندهیم حقایق گفته شود و نسل جوان نقد خودش را مطرح کند، نسل جوان می گوید شما یک کاری کرده اید و تبعاتش برای ما است، ما امروز چه گناهی مرتکب شده ایم که باید این شرایط سخت را تحمل کنیم؟! وقتی نتوانیم یک گفتمان خوب برقرار کنیم، مخصوصاً در برابر هجمه رسانه های معاند، شبکه های ماهواره ای و شبکه های مجازی نتوانیم یک گفت و گو و فضایی برای تضارب آراء و دیدگاه ها و یک فضای عزت مند و توأم با آزادی بیان فراهم کنیم که بشود این موضوعات را مطرح و نقد کرد.
چرا جریان انقلابی امروز هم با ماجرای 13 آبان آنقدر زاویه دارد و گاهی اوقات حتی آنها هم ما را متهم می کنند؟ من فکر می کنم این چندگانگی دیدگاه ها باید تحلیل شود. بالاخره ماجرای اشغال سفارت آمریکا هزینه داشته، چرا نمی خواهیم بپذیریم؟ حتما هزینه داشته ولی بحث بر سر شکستن هیمنه آمریکا است و زنجیره ای که می توانست به یک کودتای دیگر و براندازی نظام نوپای جمهوری اسلامی ایران و مثل کودتای 28 مرداد به برقراری یک دیکتاوری سیاه دیگر منجر شود. اخیرا هم در مصر دیدیم چه اتفاقی برای مرسی افتاد و چه جوری آمریکا دخالت کرد.
هزینه داشته ولی فوایدش خیلی بیشتر بوده است. شاید امتحانی که ما در بحث برجام داشتیم مقداری به این موضوع پاسخ داد که می توانستیم روابط را تنظیم کنیم. پس باید از این فرصت استفاده کرد که مسائل و بخشی از مشکلات حل شود. واقعیت این است که هیچ کشوری در دنیا بدون مراوده با همسایگان و کشورهای دنیا نمی تواند سرعت پیشرفت داشته باشد. ضمن اینکه نظام مردمسالاری است؛ ببینید خواسته مردم چیست.
آن موقع این اقدام مورد اقبال همه مردم قرار گرفت ولی امروز شرایط تغییر کرده است. ما امروز از نظر ظرفیت زیستی داریم به ایران فشار وارد می کنیم. ما 9 سال برای فلات مرکزی و اصفهان فرصت داریم و باید به سراغ فناوری های نوین و تعامل با دنیا برویم و باید بپذیریم که با دنیا تعامل و نیازهایمان را تأمین کنیم. یعنی ما الآن شرایطی داریم که به دلیل برخی مصوبات و مشکلات برجام خیلی از فرصت ها را داریم از دست می دهیم.
دیوانه ای مثل ترامپ برجام را بر هم زد اما برجام نشان داد که ما می توانیم مشکلاتمان را حل کنیم. ما شرایط ملی، مشکلات، خواست مردم و فاصله نسلی را ببینیم. ما با نسل جدید اگر گفت و گوی آزاد و نقادانه برقرار نکنیم فاصله بسیار زیاد است و زیادتر هم خواهد شد. چون رسانه های دنیا نقشی جز افزایش این فاصله کاری نمی کنند. برویم به سمت اینکه منافع ملی خودمان را در قالب مناسبات تنظیم شده با دنیا پیش ببریم. استقلال هزینه دارد این کشور در این 40 سال به اندازه 400 سال تاریخ دید متأسفانه داریم نسل جوان را از دست می دهیم.
تهدید شدم / وجود بنزن سرطان زا در بنزین پتروشیمی اثبات علمی شده/
معصومه ابتکار می‌گوید پشت مخالفت با توقف توزیع بنزین پتروشیمی، منافع اقتصادی بوده اما در همان سالهای ۱۳۸۹ و ۱۳۹۰، انجمن سرطان گزارش‌هایی را به دست او رسانده بود که خبر از افزایش میزان سرطان در شهرهای بزرگ خصوصا تهران می‌داد.
* الهه محمدی: ۸ سال از آن زمان که معصومه ابتکار برای بار دوم راهی ساختمان سازمان حفاظت از محیط‌زیست شد گذشته و حالا او، زن ۶۲ سالهای که روزی در سال ۲۰۱۲ جزو ۵۰۰ چهره پرنفوذ جهان اسلام در بخش سیاست قرار گرفت و از او به عنوان یکی از هفت قهرمان زمین تقدیر شد، روزهای استراحت بعد از پایان دولت‌های یازدهم و دوازدهم را می‌گذراند.
سه ماه از پایان کار معاون سابق رییس‌جمهور در امور زنان و خانواده گذشته و خبرهایی درباره او بر سر زبان‌ها افتاده؛ خبری مربوط به عملکردش در دولت اول حسن روحانی و زمانی که از ساختمان پردیسان جلوی توزیع بنزین تولیدی پتروشیمی‌ها را گرفت. اما این ماجرا هنوز یقه‌اش را رها نکرده؛ چند روز پیش بود که کمیسیون اصل ۹۰ مجلس در گزارشی درباره تخلف دولت یازدهم درباره بنزین تولیدی پتروشیمی‌ها اعلام کرد که معصومه ابتکار و بیژن زنگنه، وزیر سابق نفت را به دلیل نقض تعهد شرعی، قانونی، اخلاقی و تشویش اذهان عمومی به قوه قضاییه جهت مجازات معرفی کرده است.
اما معصومه ابتکار در گفتگو با خبرآنلاین، این اظهارات را حرکتی در جهت تخریب شخص خودش و دولت گذشته می‌داند و می‌گوید از همان زمانی که عضو شورای شهر تهران بوده بارها از سوی افرادی خاص برای پیگیری نکردن موضوع بنزین و آلودگی هوا تهدید شده و به او گفته بودند وارد این موضوعات نشود، چون بحث امنیت ملی در میان است و برایش تبعاتی خواهد داشت؛ «که البته تبعات آن را دیدیم؛ از پرونده‌سازی، تهمت‌ها و دروغ‌ها گرفته تا اتهاماتی که علیه خودم، همسرم و خانواده‌ام زدند و اذیت‌های زیادی کردند. حتی به همسرم زنگ زدند و گفتند جلوی من را بگیرد.»
موضوعی که به گفته خودش یکی از دلایل رد صلاحیتش در انتخابات شورای شهر چهارم تهران بود. او می‌گوید تمام اسناد و مدارکی که نشان می‌دهد دولت محمود احمدی‌نژاد، بنزین ریفورمیت را توزیع می‌کرده و سبب آلودگی شدید هوا شده، موجود است.
در این گفتگو، به حواشی و عملکرد معصومه ابتکار در زمان ریاستش بر سازمان محیط‌زیست پرداخته‌ایم. از سنگ‌هایی که به قول خودش در راهش انداختند تا ماجرای توافقنامه پاریس و انتقادها به او درباره کوه‌خواری، جنگل‌خواری و زمین خواری‌ها.
*هشت سال از حضور شما در دولت‌های یازدهم و دوازدهم گذشت. اولین سوال را با خبری که چند روز پیش از زبان سخنگوی کمیسیون اصل ۹۰ مجلس شنیده شد، شروع می‌کنم. طبق گفته علی خضریان، شما و آقای زنگنه در موضوع بنزین پتروشیمی، باعث تشویش اذهان عمومی و خسارت میلیاردی به بیت‌المال شده و به قوه قضاییه جهت مجازات معرفی شده‌اید. ماجرا دقیقا چیست؟
- من در تمام دوران مسئولیتم چه در سازمان حفاظت از محیط زیست و چه در شورای شهر تهران موضوع کیفیت هوا و مقابله با آلودگی هوا را یکی از اولویت‌های کاری‌ام قرار دادم. وقت گذاشتیم و سیاست‌گذاری کلان کردیم که این سیاست‌ها به تنظیم قانون لایحه اول و قانون هوای پاک منجر شد. این اتفاق خیلی بزرگی برای کشور ما است و باید مطالبه کنیم که این قانون درست اجرا شود. من در شورای شهر، رییس کمیته محیط‌زیست شهر تهران بودم، گزارشی به دست ما رسید که برای جبران کسری بنزین دارند ترکیبات آروماتیک مثل بَنزن و تولوئن به بنزین اضافه می‌کنند. برای اینکه آن کسری بنزینی که ناشی از تحریم‌ها بود، جبران شود. این گزارش در سال ۱۳۸۹ به دست من رسید که گزارشی فنی و دقیق بود. من این گزارش را با کارشناسان و مشاورانمان در کارگروهمان مطرح و روی آن بحث کردیم. به دنبال آن من تذکری را به صورت کتبی در شورای شهر دادم و به رئیس شورا اعلام کردم که این موضوع شرایط تهران را بسیار خطرناک و هوا را آلوده می‌کند. چون بنزن یک ترکیب سرطان‌زا است. اگر شما گایدلاین‌های WHO را ببینید گفته شده که بنزن یک کارسینوژن گرید A است؛ یعنی یک سرطان‌زای قطعی است و این موضوع خیلی نگران‌کننده بود. بر اساس این نگرانی ما از شهردار تهران خواستیم که شرکت کنترل کیفیت هوا باید وضعیت بنزن را در شهر تهران اندازه‌گیری کند. شرکت کنترل کیفیت هوا در ابتدا اعلام کرد که تجهیزات لازم را برای اندازه‌گیری ندارد و بعد از آن آقای قالیباف دستور دادند و تجهیزات خریداری شد. شرکت کنترل کیفیت هوا به طور جامع وضعیت آلاینده بنزن در شهر تهران را اندازه‌گیری کرد و در نهایت گزارش بسیار نگران‌کننده بود و بر نگرانی‌های ما افزود. این گزارش نشان داد که بنزن به میزان خیلی زیادی در سطح پمپ بنزین‌ها و همینطور در سطح هوای آزاد شهر تهران منتشر شده است. ما این گزارش را منعکس کردیم ولی متاسفانه نتیجه‌ای نگرفتیم و حتی به گونه‌ای من را تهدید کردند و گفتند وارد این موضوعات نشوید. چون بحث امنیت ملی است که من گفتم سلامت مردم مهم است.
*این تهدیدها از کجا بود؟
- افراد خاصی چه در داخل شورا و چه در بیرون بودند و حتی گفتند این موضوع تبعاتی خواهد داشت ولی من پیگیر بودم چون مسئولیت داشتم و نماینده مردم شهر تهران بودم.
*منظورشان از تبعات دقیقا چه تبعاتی بود؟
- تبعات آن را دیدیم؛ از پرونده‌سازی، تهمت‌ها و دروغ‌ها گرفته تا اتهاماتی که علیه خودم، همسرم و خانواده‌ام زدند و اذیت‌های زیادی کردند.
*یعنی بخاطر خودتان می‌گفتند وارد نشوید یا مساله دیگری بود؟
- من آن موقع نمی‌دانستم که پشت این مسئله منافع اقتصادی هم وجود دارد و صرفا فکر می‌کردم یک بحث سیاسی است. می‌گفتم هرچقدر مهم است که شما با تحریم‌ها مقابله کنید همانقدر هم مهم است که سلامتی مردم را حفظ کنیم؛ چون ما در قبال سلامتی مردم مسئولیت داریم. بارها گفتم اگر نتوانم از حقوق مردم دفاع کنم و شورای شهر نتواند در برابر چنین خطای بزرگی ایستادگی کند، این صندلی شورای شهر هیچ ارزشی برای من ندارد. به هر حال این گزارش‌ها منتشر شد و ما مرتب پایش کردیم و به دولت آقای احمدی‌نژاد اعتراض و اعلام می‌کردیم.
* بعد از تمام شدن دوره شورای شهر، شما برای انتخابات شورای بعدی رد صلاحیت شدید. فکر می‌کنید پیگیری شما در همین ماجرای بنزن در این رد صلاحیت مؤثر بود؟
- سه الی چهار مسئله در این موضوع مؤثر بود؛ اولی دید و بازدید از خانواده آسیب‌دیدگان حوادث ۸۸ بود. آن کار با مصوبه شورای شهر اتفاق افتاد و ما مرتب به مقام معظم رهبری گزارش می‌دادیم. اقدامی بود که خیلی کمک کرد تا آسیب‌ها به حداقل برسد و لااقل افراد احساس کنند از طرف مجموعه نظام افرادی هستند که پیگیر کار آنها شوند. مساله دوم، موضوع پارازیت‌ها بود که در شورای شهر تهران مصوبه‌ای داشت. ساماندهی دکل‌ها و امواج بحث خیلی مهمی بود و این بحث بالا گرفت. بالاخره ماجرای فروش پارک پردیسان و بنزن بود که خیلی داغ شد و من فکر می‌کنم بابت تمام این مسائل عده‌ای نگران و متاسفانه وارد یک سیکل معیوب غیر اخلاقی اتهام‌زنی و تخریب شدند و تصمیم گرفتند به گونه‌ای از این زاویه سعی کنند این مسائل را در ذهن مردم مخدوش کنند.
*وقتی به عنوان رییس سازمان محیط‌زیست وارد دولت شدید، موضوع آلودگی هوا را از همان اول پیگیری کردید؟
- بعد از آنکه مسئولیت سازمان حفاظت از محیط‌زیست به من سپرده شد، دوباره بررسی‌های ما شروع و مشخص شد (سند آن موجود است) که در دولت دهم در داخل سازمان محیط‌زیست نگرانی‌ها ابراز و گزارشی بر این مبنا در داخل سازمان محیط‌زیست توسط معاون وقت تهیه شده بود ولی هیچ وقت انعکاس بیشتری پیدا نکرده بود.
همزمان گروهی از دانشگاه شهید بهشتی گزارشی را برای من فرستادند که این گزارش نشان می‌داد آلودگی کاملا وجود داشته و اندازه‌گیری‌های شرکت کنترل کیفیت هوا را تایید می‌کرد. ما باز هم در سازمان حفاظت از محیط‌زیست اندازه گیری‌هایی را انجام دادیم و جمع‌بندی معاونت انسانی، دفتر هوا و مشاوران من این بود که باید حتما به وزارت نفت اعلام کنیم هرچه سریع‌تر توزیع بنزین پتروشیمی، بنزین پیرولیز یا بنزین ریفورمیت را که همه از پتروشیمی‌ها بود، متوقف کنند. چون این کار قطعا به بهتر شدن کیفیت هوا کمک می‌کرد. آنچه ما اندازه‌گیری کردیم عمدتا در تهران بود ولی گزارش‌ها حاکی از این بود که در کلان شهرهای دیگر هم بنزین پتروشیمی توزیع شده بود و آنجا هم احتمالا چنین شرایطی را داشت. بر این مبنا وزارت نفت از اواخر سال ۹۲ توزیع بنزین پتروشیمی را کاهش داد و در سال ۹۳ (اردیبهشت ماه) به ما اعلام کردند دیگر بنزین پتروشیمی را توزیع نمی‌کنند.
*زمانی که شما این قضیه را مطرح کردید آقای روحانی و هیئت وزراء از این قضیه استقبال کردند؟
- بله. ایشان از موضوع کاهش آلودگی هوا، بهبود کیفیت هوا و مقابله با هرگونه آلودگی استقبال و حمایت کردند. من گزارش بحث بنزین پتروشیمی را در دولت به صورت کامل ارائه دادم و ایشان در جریان قرار گرفتند. اما همزمان در مجلس نهم شروع کردند من را به مجلس فرا بخوانند. آنجا بحث این بود که چرا این کار را کردید؟ می‌گفتند این کار بیشتر یک جنجال خبری و تشویش اذهان بوده و شما مردم را نگران کردید، در حالی که آلودگی وجود نداشته است. آنها در کل بحث آلودگی هوا و آلودگی بنزن را انکار می‌کردند.
*در همان زمان که این نمایندگان این موضوع را انکار می‌کردند، میزان مرگ و میرها در آن مقطع بخاطر آلودگی افزایش داشت؟
- ارتباط مرگ و میر با آلودگی هوا یک ارتباط خطی مستقیم نیست. مرگ و میر عوامل متعددی دارد. اینکه ما بگوییم قطعا چه میزان مرگ و میر ناشی از آلودگی هوا است، محاسبه و تخمین دارد. ولی بله، ما در زمان‌هایی که افزایش آلودگی هوا داشتیم افزایش گزارشات مربوط به مرگ و میر را هم داشتیم. گزارش‌های جهانی در اینکه بنزن یک ترکیب سرطان‌زا است و در اینکه به افزایش سرطان خصوصا سرطان خون در کودکان منتهی می‌شود، شکی نداشتند. آن سال (حوالی سال ۸۹-۹۰-۹۱) انجمن سرطان گزارش‌هایی را به ما داده بود و در این گزارش‌ها ابراز نگرانی از افزایش میزان سرطان در شهرهای بزرگ خصوصا تهران وجود داشت.
*همان موقع گفته شد همسر شما در کار واردات بنزین است، درست است؟
- بله. همه این افراد مخالف توقف بنزین پتروشیمی و معتقد بودند این کار سیاسی است. آنجا بود که شایعه‌ای مطرح شد که خانم ابتکار این کار را بخاطر واردات بنزین همسرش دارد انجام می‌دهد. این اتهام خیلی کثیفی بود و من از مراجع مختلف خواستم که این موضوع را پیگیری کنند. از طرف بازرسی ستاد کل هم آمدند و این موضوع کاملا مورد بررسی قرار گرفت.
*فکر می‌کنم به بیت رهبری هم این موضوع را گفته بودید...
بله و نتیجه این بود که این مطلب کاملا دروغ است و چنین چیزی اصلا واقعیت ندارد.
*این شایعه از کجا آمده بود؟ پایه آن چه بود؟
- یک دروغ محض و اتهام کاملا ساختگی بود. متاسفانه تلاشی بود برای اینکه فکر می‌کردند شاید من از این ناحیه عقب‌نشینی کنم و دولت موضوع را دیگر پیگیری نخواهد کرد. به هر حال این مسئله آسیب‌زننده بود ولی ما را متوقف نکرد. مجلس هم در کمیسیون اصل ۹۰ موضوع را بررسی و یک گزارش تهیه کرد که گزارش خیلی دقیقی نبود و به همان دلیل هیئت رئیسه تصمیم گرفت گزارش را در صحن مطرح نکند و خوشبختانه بنزین پتروشیمی کاملا از رده خارج شد. به طور مستمر هم پایش هوای تهران و کلان شهرها و هم پایش کیفیت بنزین را طی سال‌هایی که من مسئولیت داشتم، در دولت یازدهم انجام دادیم و روندها نشان می‌دهد که خوشبختانه با کاهش چشمگیر آلودگی هوا روبرو شدیم. فکر می‌کنم در پایان دوره دولت یازدهم، ۱۱۰۰ روز اندازه‌گیری هوای شهر تهران کاملا محسوس نشان می‌دهد که برنامه کاهش آلودگی هوا، تدریجا باعث افزایش تعداد روزهای هوای پاکمان شد.
*به همسرتان هم گفته بودند تا جلوی شما را بگیرند، درست است؟
- بله یک بار با ایشان تماس گرفتند و به همسرم این موضوع را گفته بودند. همسرم گفته بود ایشان مستقل است، خودش تصمیم می‌گیرد و نظرات ایشان نظراتی کارشناسی است. درحالیکه بحث سیاسی نبود، کمیته محیط زیست شهر تهران نمی‌تواند ملاحظات سیاسی را در تشخیص مشکلات زیست‌محیطی در نظر بگیرد و نباید مشکلات زیست‌محیطی را با مشکلات سیاسی گره بزنیم.
*در همان زمان مسئولیت شما در سازمان محیط‌زیست، مشکل آلودگی هوا بهتر شد ولی حل نشد. بسیاری از کارشناسان و فعالان محیط‌زیست می‌گفتند خانم ابتکار نتوانستند آنقدر دردی از آلودگی هوا دوا کنند. جواب شما به این انتقادات چیست؟ آیا چهار سال برای اقدامات تکمیلی کم بود؟
- بله، کم بود. چهار سال، اول کار ما بود. البته ما استارت کار را در دوره دولت آقای خاتمی زدیم و برنامه جامع کاهش آلودگی هوا برای اولین بار در سال ۷۹ در دولت تصویب و استانداردهای خودرو در سال ۷۹-۸۰ در خودروها اعمال شد. ولی متاسفانه با تغییر دولت برنامه‌ها کلا متوقف شد و رویکردها تغییر کرد.
*یعنی با آمدن دولت محمود احمدی‌نژاد موضوع آلودگی هوا از اولویت خارج شد؟
- بله، آلودگی هوا از اولویت خارج شد و عقب‌گرد داشتیم. ما می‌دیدیم که خیلی از سیاست‌ها اجرا نمی‌شود و در شورای شهر پیگیری می‌کردیم. ولی در سطح ملی و کلان آن جدیت و پیگیری نبود. زمانی که سال ۹۲ به سازمان حفاظت از محیط‌زیست برگشتم، بحث آلودگی هوا دوباره اولویت پیدا کرد و قانون لایحه هوای پاک را با کمک آقای لاریجانی و مجلس دهم به تصویب رساندیم. حتی در دولت دوازدهم آیین‌نامه‌های اجرایی این قانون نوشته شد.
*فکر می‌کنید این قانون به درستی اجرا شد؟ چون همچنان شاهد آلودگی هوا در سالهای اخیر بوده‌ایم.
- یکی از موانع مهم در بحث کیفیت سوخت، فعالیت پالایشگاه‌ها و بحث تحریم‌ها و مراودات بین‌المللی ما است. متاسفانه هر سال نیروگاه‌های ما مقداری مازوت می‌سوزانند که کیفیت هوا را خیلی کاهش می‌دهد و آسیب می‌زند. بنابراین باید تلاش کرد و این مسیر را ادامه داد. اصلاح کیفیت خودرو، اصلاح کیفیت سوخت کشور، اصلاح موتورخانه‌های منازل، اصلاح نیروگاه‌ها، کاهش انتشار آلاینده‌ها توسط صنایع و نیروگاه‌ها تمامی این ها در بهبود کیفیت هوا نقش مهمی دارد.
*اما این سوخت مازوت در همین دولت گذشته اتفاق افتاد و سروصدادار شد. چرا جلوی آن گرفته نشد؟
- وزارت نفت یک سامانه توزیع سوخت و هماهنگی با وزارت نیرو دارد که این کار را باید مشترکا انجام دهند و اجازه ندهند در اطراف کلان شهرها مازوت سوزانده شود. مازوت ترکیبات بسیار سنگین آلاینده از جمله فلزات سنگین دارد که خیلی خطرناک است و متاسفانه به کیفیت شهرها خیلی لطمه می‌زند.
*برگردیم به سوال اول. چرا الان دوباره موضوع بنزین پتروشیمی مورد توجه کمیسیون اصل ۹۰ قرار گرفته؟
- آن موقع من گزارش خیلی مفصلی را به عنوان رییس سازمان حفاظت از محیط‌زیست برای کمیسیون اصل ۹۰ در سال ۹۳ ارسال کردم (این گزارش دارای ۸ بند است). این گزارش موجود است. حتی نامه‌های وزارت نفت که در آن نوشته شده شرکت پخش و پالایش اعلام کرده بنزین ریفورمیت را توزیع کرده‌اند هم موجود است. اما جالب است که الان این افراد این اسناد را انکار می‌کنند. این اسناد کامل، دقیق و غیر قابل انکار است. نسبت به دولت قبل متاسفانه چنین واکنش‌هایی وجود دارد. شاید این افراد تصور می‌کنند حالا که قدرت تقریبا یکدست است بتوانند بعضی از برنامه‌هایشان را پیش ببرند ولی من فکر می‌کنم موضوع مثل روز روشن است.
*فکر می‌کنید که این اقدامات برای برخوردهای شخصی با خود شماست؟
- شاید بحث دولت باشد، یا شاید هم هر دو! اما بیشتر بحث دولت است.
*بعد از اعلام اینکه شما به قوه قضاییه برای رسیدگی به این موضوع معرفی شده‌اید، با مجلس مکاتبه‌ای نداشته‌اید؟
- من مکاتبه‌ای با دکتر قالیباف انجام دادم و از ایشان خواستم که این گزارش را استرداد کنند و دوباره مجددا در کمیسیون اصل ۹۰ بررسی شود. از ایشان درخواست کردم یک نگاه کارشناسی روی موضوع باشد. چون ایشان در جریان است و زمان اندازه‌گیری بنزن در هوای تهران توسط شرکت کنترل کیفیت، در شهرداری بودند و آن موقع دستور این کار را دادند. بنابراین من امیدوارم یک بازنگری در این روند داشته باشند. امیدوارم بتوانیم کشور را به دور از تخریب، تهمت و این فضاسازی‌ها مدیریت کنیم. مردم از این آسیب‌ها صدمه دیدند و خسته شدند. واقعا زمان آن است که به جای اینکه آدرس غلط دهیم به سراغ مسئله اصلی رویم که موضوع آلودگی هوا است. راه حل‌های فنی برای آن وجود دارد و یک عزم ملی می‌خواهد. همه دستگاه‌ها باید پای کار بیایند. ولی شاهد این هستیم که متاسفانه با اینکه ما ضوابطی را برای استانداردهای سوخت و استانداردهای خودرو گذاشته‌ایم، بخاطر شرایط سخت اقتصادی اجرای این برنامه‌ها مقداری با سختی مواجه شده است.
*شما یکی از شرکت‌کنندگان توافقنامه پاریس بودید. با این توافقنامه هم مخالفت‌های زیادی صورت گرفت. جزییات این مخالفت‌ها چه بود؟
- یک روند دارد در همه دنیا اتفاق می‌افتد و آن افزایش میزان گازهایی است که حالت گلخانه‌ای برای جو زمین ایجاد می‌کنند. این پدیده‌ای است که از سال ۱۹۹۲ شناسایی شده و از نظر علمی اثبات شده است. عده‌ای مخالف این موضوع بودند و آن را در جاهای مختلف و در کشور خودمان انکار می‌کردند. سازمان هواشناسی با درخواست من در پایان دوره دولت یازدهم گزارشی را از روند تغییر اقلیم در این ۳۰ سال اخیر ارائه داد. در آن گزارش آمده بود که تقریبا دو و نیم درجه دمای متوسط کشورمان افزایش پیدا کرده که این خیلی جای نگرانی دارد. با هر درجه افزایش دما ۱۷ درصد مصرف آب کشاورزی و تبخیر افزایش پیدا می‌کند و از آن طرف کاهش بارندگی حدود ۲۰ درصدی در کل کشور داشتیم که در بعضی از سالها مثل امسال به بیش از ۵۰ درصد رسیده است. اما متاسفانه عده‌ای این مساله را از جنبه علمی و کارشناسی خارج کردند.
پروتکل کیوتو در سال ۱۳۷۷ امضا شد و ایران هم آن را امضا کرد. این کنوانسیون تعهدی برای کشورهای در حال توسعه نداشت ولی در عوض منافعی برای همه کشورهای دنیا داشت. بعضی از کشورهای دنیا به این نتیجه رسیدند که تعهدات به صورت کامل اجرا نشدند و برای همین پیشنهاد دادند که داوطلبانه کاهش انتشار را از خود کشورها بخواهیم و خود کشورها اعلام کنند که چقدر می‌توانند کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای داشته باشند که در قالب توافقنامه پاریس مطرح شد. این کار خوبی بود و با سیاست‌هایی که ما در ایران داشتیم هم راستا بود. مقام معظم رهبری در سال ۸۶ سیاست‌های کلی را ابلاغ و اعلام کردند که در سیاست‌های اصلاح الگوی مصرف شدت انرژی تا ۵۰ درصد باید کاهش پیدا کند. بر این اساس و بر اساس سیاست‌های دولت برای بهینه‌سازی مصرف انرژی، دولت یازدهم برنامه‌ای را بررسی کرد و ما از همه دستگاه‌ها خواستیم به ما اعلام کنند با حفظ رشد اقتصادی ۸ درصد چقدر می‌توانند برای آینده برنامه‌ریزی کنند تا انتشار گازهای گلخانه‌ای کاهش و شدت انرژی کاهش پیدا کند. همه دستگاه‌ها از جمله وزارت نفت، وزارت نیرو، وزارت صنایع، وزارت کشاورزی عضو این کارگروه بودند. همه دستگاه‌ها رفتند و محاسبه کردند و در نهایت برنامه‌ای ارائه دادند. ما این برنامه‌ها را تجمیع کردیم و همه هزینه‌ها و دستاوردها و نتایج، ارزیابی شد.
*برآیند این ارزیابی‌ها رسیدن به رشد اقتصادی و کاهش گازهای گلخانه‌ای بود؟
- بله، در نهایت دولت به عددی حدود ۳۴ درصد کاهش انتشار رسید و اینکه می‌توانیم ۸ درصد رشد اقتصادی داشته باشیم و به این ترتیب مقدار زیادی از ذخایر منابعمان را حفظ کنیم تا آلودگی هوا کاهش پیدا کند. ما اعلام کردیم که بهینه‌سازی مصرف انرژی برای ما نفع زیادی دارد ضمن اینکه دستور رهبری است. ولی قرار شد برای مجامع بین‌المللی ۴ درصد کاهش انتشار را پیشنهاد دهیم و در صورت رفع همه تحریم‌ها ۸ درصد دیگر هم کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای را مدنظر قرار دهیم. دولت از این پیشنهاد استقبال کرد و این موضوع بعد از بررسی‌های بسیار زیاد و دقیق کارشناسی تصویب شد و به مجلس دهم رفت. مجلس هم آن را مفصل در کمیسیون‌ها و نشست‌ها بررسی کرد و وقتی دید همه آن منفعت است، در آن را تصویب کرد و به شورای نگهبان رفت. اما عده‌ای علیه این موضوع جوسازی را شروع کردند که این کار به ضرر ما است و تعهداتی را به وجود می‌آورد. آنها اول گفتند در توافق پاریس تحریم وجود دارد در حالی که ایران برای نگارش توافق، دعوت شده بود و طبعا ما منافع کشور خودمان و کشورهای درحال توسعه را دیده بودیم و کلمه تحریم و تنبیه اصلا در توافق پاریس وجود نداشت. حتی این توافق به سوخت فسیلی و گاز و نفت هم به این شکل اشاره ندارد. بنابراین توافقی بود که می‌توانست کاملا به نفع ما باشد.
*پس در واقع همچنان به دلیل جوسازی‌ها این توافق اجرایی نشده است؟
- بله، از بیرون جو سازی‌های سنگینی علیه توافق پاریس صورت گرفت و در رسانه‌ها و روزنامه‌ها جناح خاصی که در مقابل دولت بود، مطالب سیاسی را عنوان کردند که غیر کارشناسی بود. به دلیل فشار و جوی که ایجاد شد شورای نگهبان ایراد گرفت که این توافق پیوستی دارد و آن پیوست را هم بدهید. در حالی که توافق پاریس پیوستی نداشت، بلکه مصوبه دولت بود. نهایتا با دبیرخانه توافق پاریس در سازمان ملل مکاتبه کردیم و آنها هم اعلام کردند که هیچ پیوستی وجود ندارد. این کار به دلیل جو سازی‌های سنگینی که روی این موضوع شده معطل مانده است. عده‌ای با کلیپ‌ها، سخنرانی‌ها و نشست‌های کاملا غیر علمی و غیر تخصصی به راحتی در یک موضوع تخصصی که منافع ملی ما است، ورود می‌کنند در حالی که ما قطعا می‌توانستیم از این به عنوان برگ برنده‌ای در مناسبات بین‌المللی استفاده کنیم. مثلا یکی از مخالفت‌ها این بود که من رفتم و توافق پاریس را امضا کردم. در حالی که با اجازه امضای موقت دولت، وزیر امور خارجه ما رفته و امضا کرده بود و این حرف کاملا نادرست بود.
اصلا چرا ما نباید در مناسبات بین‌المللی که برای محیط‌زیست مفید است با جامعه جهانی همراهی کنیم؟ وقتی توافق پاریس در هم‌راستایی کامل با سیاست‌های اصلاح الگوی مصرف مقام معظم رهبری است چرا عده‌ای باید بیایند و بخواهند که مانع این اقدام شوند و این منافع را از کشورمان دریغ کنند؟ به هر حال موضوع کماکان در شورای نگهبان مانده است و امیدوارم دولت کنونی این همت را داشته باشد که از جو سازی‌ها و شانتاژها عبور کند، یک تصمیم کارشناسی خوبی بگیرد و انشالله به توافق پاریس بپیوندد.
*شما می‌گویید زمانی که در راس سازمان حفاظت از محیط زیست بودید، عده‌ای در کارتان سنگ‌اندازی می‌کردند. از آن طرف، بیشترین انتقاداتی که به حوزه محیط‌زیست به ویژه در موضوعات خشکسالی‌ها، فرونشست‌ها و .. وارد است مربوط به همین ۸ سال گذشته است. یعنی ناکامی‌های دولت در حوزه محیط زیست فقط به خاطر سنگ اندازی‌ها بود؟
- ما تقریبا از سال ۱۳۷۵ در ایران ظرفیت زیستی‌مان را گذرانده‌ایم. یعنی از سال ۷۵ این برداشت بی‌رویه از سفره‌های زیرزمینی، بحث‌های آلودگی، تخریب و .. دارد اتفاق می‌افتد و شدت پیدا می‌کند. متاسفانه در دورانی این موضوع مهار و کنترل می‌شود و در دورانی دوباره دولت‌ها دور برگردان می‌زنند. دوباره شاهد این بودیم که مجوز برداشت از آب‌های زیرزمینی را دادند، چاه‌ها دوباره احداث شدند، دوباره تخلف افزایش پیدا کرد. ولی در این ۸ سال خیلی از چاه‌های غیر مجاز متوقف شد، روی توسعه گلخانه‌ها و بهبود افزایش بهره‌وری در بخش کشاورزی خیلی کار شد. اما با این حال هنوز خیلی عقب هستیم.
*زمان ریاست شما در سازمان حفاظت از محیط‌زیست، خبرهایی درباره کوه‌خواری، زمین‌خواری و جنگل‌خواری منتشر می‌شد. البته این قضایا در چهار سال بعد هم ادامه‌دار بود و هنوز هم وجود دارد. چرا آنقدر که باید در این زمینه با متخلفان قاطعانه برخورد نشد؟
- موضوع کوه‌خواری و زمین‌خواری موضوع خیلی جدی در منابع طبیعی و محیط‌زیست است. ما گزارش‌های زیادی داشتیم که متاسفانه تخلف در این زمینه‌ها در دورانی خیلی زیاد بوده است. پرونده‌ای مربوط به زمین‌خواری در لواسانات داشتیم. من گزارشی دریافت کردم که درآنجا تعداد زیادی پرونده زمین‌خواری بوده و این پرونده‌ها گم شده است. بازرسی ما با کمک دستگاه بازرسی کل کشور، نیروی انتظامی و قوه قضاییه رفتند و از خانه مدیر حقوقی حفاظت محیط زیست استان تهران، ۵۰ پرونده قضایی زمین‌خواری را که معطل مانده بودند، پیدا کردند که البته بعضی از این پرونده‌ها حکم تخریب هم داشت. از این نوع مسائل زیاد بود و ما خیلی از موارد زمین‌خواری را توانستیم در آن دوره متوقف کنیم و پس بگیریم. خیلی از تخلفات در استان مازندارن و فارس اتفاق افتاده بود. ولی به هر حال کار دشواری است چون در بسیاری از موارد تغییر کاربری اتفاق افتاده بود.
*سوءاستفاده‌هایی که در سطح مدیران در استان‌های مختلف در زمینه زمین‌خواری در دولت نهم و دهم صورت گرفته باشد وجود داشت؟
- بله. مساله مهم دیگر سوءاستفاده‌هایی بود که در سطح مدیران و در سطح شوراها و شهرداری‌ها صورت می‌گرفت. مثلا شوراهایی پیدا شده بود که اعضایش خودشان از زمین‌های منابع طبیعی سند صادر و آنها را واگذار می‌کردند و همه اینها تخلف بود. یکی از توجهات ما روی مسئله زمین‌خواری بود و گروه ویژه‌ای را برای این موضوع داشتیم. همه مدیران در این مساله مسئولیت داشتند و خوشبختانه توانستیم موارد زیادی را با همکاری قوه قضاییه پیش ببریم.
*اما در حوزه جنگل‌خواری همچنان خبرهای خوبی در همین سالهای اخیر هم به گوش نمی‌رسد. مثل ماجرای جنگل‌های هیرکانی.
- یکی از بحث‌های مهم ما در دوره دولت یازدهم حفاظت از جنگل‌های طبیعی کشورمان بود. از دوره آقای خاتمی، ما موضعی متفاوت از سازمان جنگل‌ها داشتیم و اعتقاد داشتیم از جنگل‌های هیرکانی ایران نباید بهره‌برداری تجاری شود. این نگاه کارشناسی و تخصصی متخصصان زیست‌محیطی بود که تنوع زیستی را یک اصل مهم در جنگل‌های طبیعی می‌دانستند و این نوع بهره برداری‌ها، حتی تک گزینی‌ها، همه به تخریب و اضمحلال جنگل‌های طبیعی ما منجر خواهد شد. برای همین ما روی بحث حفاظت و جلوگیری از بهره برداری‌های تجاری به طور مفصل کار کردیم و راه‌های جایگزین مثل واردات چوب، توسعه گردشگری طبیعی، مشاغل جایگزین در مناطق روستایی را در دستور کار قرار دادیم. جالب این است که شرکت‌های بهره‌بردار چوب، عمدتا از جاهای دیگر هستند، یعنی منافع آن خیلی به محلی‌ها نمی‌رسد بلکه شرکت‌ها، بنیادها و مؤسسات بزرگ برداشت می‌کردند. متاسفانه در دوره‌ای هم در دولت نهم و دهم مجوزهای زیادی برای کارخانجات چوب و کاغذ در آن مناطق داده شد که این هم خلاف سیاست‌ها بود. ما دوباره در این باره اعلام موضع و روی موضوع واردات چوب خیلی مفصل با وزارت جهاد کشاورزی کار کردیم. اشکالاتی را سازمان دفع آفات نباتی روی نحوه واردات این چوب‌ها و نوع چوب‌هایی که دارد وارد می‌شود می‌گرفتند. این مسائل خیلی مسائل مهمی بود که واقعا به حفاظت از جنگل‌ها کمک کرد و نهایتا خوشبختانه در برنامه ششم توسعه با همکاری و توجهی که آقای لاریجانی به موضوع داشتند، موضوع ممنوعیت بهره‌برداری از جنگل‌های طبیعی و جایگزینی تدریجی این مشاغل با مشاغل دیگر وارد قانون و اجرایی‌سازی شد و من خودم تا زمانی که در دوره دولت یازدهم مسؤلیت داشتم پیگیر اجرایی‌سازی آن بودم.
*کارشناسان، خبرنگاران و فعالان محیط‌زیست بیشترین انتقاد را به همین چهار سال آخر فعالیت سازمان محیط‌زیست دارند، آیا آقای کلانتری با شما مشورت و از تجربیات شما استفاده می‌کردند؟
- خیلی مختصر پاسخ می‌دهم، خیر! سیاست‌ها متفاوت بود.
*نظرتان درباره علی سلاجقه، رئیس فعلی سازمان محیط‌زیست چیست؟
- خیلی آدم خوب و کارشناسی است و انشالله بتواند خوب کار کند.
منبع: خبرآنلاین
به اشتیاق دیدار برادر؛ ورود حضرت معصومه (س) به شهر قم
**اشتیاق دیدار برادر
حضرت معصومه (س) در سال ۱۷۳ هجری در شهر مدینه دیده به جهان گشود. پس از آنکه مأمون عباسی در سال ۲۰۰ هجری اامام رضا (ع) را به خراسان دعوت کرد، او نیز به همراه عده ای از برادران و بستگان، پس از یک سال با انگیزه دیدار برادر وارد ایران شد.
**بنی هاشم همواره تحت شکنجه و فشار
در کتاب «حضرت معصومه فاطمه ثانی» آمده است: «پس از ولایتعهدی امام رضا (ع) آن بنی هاشم علی (ع) که مدت ها تحت شکنجه و فشار حکام جور بودند با شنیدن این خبر به عنوان دیدار حضرت رضا (ع) از مدینه به خراسان رهسپار شدند. این گروه در حدود ۴۰۰ نفر و در رأس آن ها حضرت معصومه(س) بود.»
** شهادت همراهان و بیماری حضرت معصومه (س)
حسن بن محمد بن حسن قمی می نویسد: «وقتی حضرت معصومه (س) و همراهان به شهر ساوه رسیدند، مأموران حکومت عباسی با آن ها درگیر شدند و عده ای را به شهادت رساندند. حضرت معصومه در همان جا بیمار شدند.
**مرابه قم انتقال دهید
از همراهان سوال کرد از اینجا تا قم چقدر فاصله است؟ به ایشان عرض شد: ده فرسخ. حضرت فرمود: مرا از اینجا به قم منتقل کنید.
«پس از اینکه مأمورین حکومت عباسی در ساوه جلوی کاروان حضرت معصومه را گرفتند حدود ۲۳ نفر از آن ها کشته شدند گروهی اسیر و گروهی متواری شدند. نقل شده که حضرت معصومه را عمال بنی عباس در ساوه مسموم کردند. آن حضرت در حال بیماری قم را اختیار کرد چون قم مرکز شیعیان بود از این رو رهسپار قم شد».
** رواج تشیع درقم
«از همان قرن اول هجری تشیع در قم رواج یافته بود و این شهر از سوی امامان شیعه به عنوان پناهگاه شیعه محسوب می شد و خیل عظیمی از پیروان اهل بیت (علیهم السّلام) را در خود جای داده بود از جملۀ این پیروانِ اهل بیت، خاندان اشعری بودند».
شیعیان قم پس از اطلاع از ورود حضرت معصومه(س) به ساوه خدمت ایشان رسیدند و درخواست کردند به شهر قم تشریف بروند. ورود حضرت معصومه به قم حدود ۲۳ ربیع الاول سال ۲۰۱ هجری بوده است.
** بیت النور محل اقامت حضرت معصومه
خانه موسی بن خزرج که محل اقامت حضرت معصومه بوده در آن روز در منتهی الیه سمت جنوب غربی شهر قم بوده ... امروزه در محله «میدان میر» محلی است به نام ستیه که مسجد و مدرسه ای در اطراف آن بنا کرده اند و از قدیم الایام سینه به سینه رسیده است که این مکان جای فرود آمدن حضرت فاطمه معصومه بوده است.
مروج الذهب ، ج۳، ص ۳۳۶.
حضرت معصومه فاطمه . ص ۱۱۸.
از اصحاب امام رضا (علیه السّلام): ص ۱۱۹.
تاریخ مذهبی قم، حکمت، ۱۳۵۰، ص ۸۶-۸۵.