**اشتیاق دیدار برادر
حضرت معصومه (س) در سال ۱۷۳ هجری در شهر مدینه دیده به جهان گشود. پس از آنکه مأمون عباسی در سال ۲۰۰ هجری اامام رضا (ع) را به خراسان دعوت کرد، او نیز به همراه عده ای از برادران و بستگان، پس از یک سال با انگیزه دیدار برادر وارد ایران شد.
**بنی هاشم همواره تحت شکنجه و فشار
در کتاب «حضرت معصومه فاطمه ثانی» آمده است: «پس از ولایتعهدی امام رضا (ع) آن بنی هاشم علی (ع) که مدت ها تحت شکنجه و فشار حکام جور بودند با شنیدن این خبر به عنوان دیدار حضرت رضا (ع) از مدینه به خراسان رهسپار شدند. این گروه در حدود ۴۰۰ نفر و در رأس آن ها حضرت معصومه(س) بود.»
** شهادت همراهان و بیماری حضرت معصومه (س)
حسن بن محمد بن حسن قمی می نویسد: «وقتی حضرت معصومه (س) و همراهان به شهر ساوه رسیدند، مأموران حکومت عباسی با آن ها درگیر شدند و عده ای را به شهادت رساندند. حضرت معصومه در همان جا بیمار شدند.
**مرابه قم انتقال دهید
از همراهان سوال کرد از اینجا تا قم چقدر فاصله است؟ به ایشان عرض شد: ده فرسخ. حضرت فرمود: مرا از اینجا به قم منتقل کنید.
«پس از اینکه مأمورین حکومت عباسی در ساوه جلوی کاروان حضرت معصومه را گرفتند حدود ۲۳ نفر از آن ها کشته شدند گروهی اسیر و گروهی متواری شدند. نقل شده که حضرت معصومه را عمال بنی عباس در ساوه مسموم کردند. آن حضرت در حال بیماری قم را اختیار کرد چون قم مرکز شیعیان بود از این رو رهسپار قم شد».
** رواج تشیع درقم
«از همان قرن اول هجری تشیع در قم رواج یافته بود و این شهر از سوی امامان شیعه به عنوان پناهگاه شیعه محسوب می شد و خیل عظیمی از پیروان اهل بیت (علیهم السّلام) را در خود جای داده بود از جملۀ این پیروانِ اهل بیت، خاندان اشعری بودند».
شیعیان قم پس از اطلاع از ورود حضرت معصومه(س) به ساوه خدمت ایشان رسیدند و درخواست کردند به شهر قم تشریف بروند. ورود حضرت معصومه به قم حدود ۲۳ ربیع الاول سال ۲۰۱ هجری بوده است.
** بیت النور محل اقامت حضرت معصومه
خانه موسی بن خزرج که محل اقامت حضرت معصومه بوده در آن روز در منتهی الیه سمت جنوب غربی شهر قم بوده ... امروزه در محله «میدان میر» محلی است به نام ستیه که مسجد و مدرسه ای در اطراف آن بنا کرده اند و از قدیم الایام سینه به سینه رسیده است که این مکان جای فرود آمدن حضرت فاطمه معصومه بوده است.
مروج الذهب ، ج۳، ص ۳۳۶.
حضرت معصومه فاطمه . ص ۱۱۸.
از اصحاب امام رضا (علیه السّلام): ص ۱۱۹.
تاریخ مذهبی قم، حکمت، ۱۳۵۰، ص ۸۶-۸۵.